Моя история: Кашапова Алсу

My name is Alsu, I’m 18 years old and I’m from Leninogorsk, Tatarstan Republic, Russian Federation.

I’m studying first year in the Institute of Philology and Journalism. My specialty is journalism. I’d like to take it through my whole like, because I strongly believe that in future I’ll be able to develop as a specialist in this sphere.

To be honest, I didn’t choose Lobachevsky University, UNN did choose me, as I always say. I applied for few universities and I didn’t even think about one particular place. Otherwise, after some time I realized that Lobachevsky University is perfect place for studying. Over than 30000 students from 97 countries, quality education, and highly developed infrastructure – what else is matter for the student?

Lobachevsky University welcomed me very warmly from the first days and provided opportunities for self-development. I am a member of a International Student Club, where I’m already trying to work as a journalist. Collecting information, writing texts, publishing materials are my duties, which bring me closer to the professional sphere.

My hometown – Leninogorsk – is one of the greenest cities in Tatarstan (Russian Federation). Wooded areas occupy more than a third of its territory. It is a small, quiet town specializing in oil production. The ideal place for a quiet, measured life. Tourist excursions in Leninogorsk – are rare, but every local is ready to show you the main beauties of the city – Rotunda, oil Fountain, Gorky Park.

The Republic of Tatarstan is an example of people of different nationalities and completely different cultures living on the same territory side by side. More than half of the population of the Republic – Tatars, about 40 percent – Russian. This fact makes Tatarstan special for me. The incredible diversity of cultures, absolutely peaceful coexistence of two different religions – this is a perfect example of tolerance and humanity, isn’t it?

Меня зовут Алсу, мне 18 лет и я из города Лениногорск республики Татарстан Российской Федерации.

Я студентка первого курса Института Филологии и Журналистики ННГУ. Моя будущая специальность – журналистика. Мне бы очень хотелось связать свою жизнь именно с этой профессией, потому что именно она, на мой взгляд, поможет мне реализовать все свои идеи и мечты в будущем.

Если быть честной, то я не выбирала Университет имени Лобачевского. Это ННГУ выбрал меня. Я подавала документы в несколько разных ВУЗов, и даже не задумывалась о каком-то конкретном месте. Однако по прошествии времени я поняла, что Университет имени Лобачевского – прекрасное место для учебы. Более 30000 тысяч студентов из 97 стран мира, качественное образование, развитая инфраструктура – чего еще может пожелать студент?

Университет с первых дней принял меня очень радушно и предоставил возможности для саморазвития. Я являюсь членом Интернационального Клуба Студентов, в котором я уже начала реализовывать себя как журналист. Сбор информации, написание текстов, публикация материалов – мои обязанности, которые, так или иначе, приближают меня к профессиональной сфере.

Мой родной город – Лениногорск – один из самых зеленых городов республики Татарстан (Российская Федерация). Лесистые участки занимают более трети его территории. Это небольшой, тихий городок, специализирующийся на добыче нефти. Идеальное место для спокойной, неторопливой и размеренной жизни. Туристические экскурсии в Лениногорске – редкость, однако каждый местный житель готов показать вам главные красоты города – Ротонду, Фонтан Нефти, парк имени Горького, парк Юбилейный.

Республика Татарстан – это пример того, как на одной территории бок о бок могут жить люди разных национальностей и совершенно разных культур. Более половины населения республики – татары, около 40 процентов – русские. Этот факт делает Татарстан особенным для меня. Невероятное разнообразие традиций и обычаев, абсолютно мирное сосуществование  разных религиозных конфесси – это ли не пример толерантности и гуманности, к которым стремится все человечество?

Минем исемем Алсу, миңа 18 яшь, мин Россия Федерациясенең Татарстан республикасының Лениногорск шәһәреннән.

Мин ННГУның Филология һәм Журналистика Институтының беренче курс студенты. Минем киләчәк профессиям – журналист. Киләчәк тормышымны шушы һөнәр белән бәйләргә телим. Минемчә, бу һөнәр барлык иҗади планнарны тормышка ашырырга мөмкинлек бирә.

Дөресен әйткәндә, уку өчен мин баштагы мәлләрне Лобачевский исемендәге университетны  сайламаган идем. Университет үзе мине сайлады дип әйтергә яратам. Мин берничә ВУЗга документларымны тапшырган идем, хәтта ниндидер конкрет урын турында уйламаган да идем. Әмма вакыт узгач, Лобачевский исемендәге университетның уку өчен менә дигән урын булуын аңладым. Дөньяның 97 иленнән укырга килгән 30000 (утыз меңнән) артык студент, сыйфатлы белем, үсеш алган инфраструктура – гади студент тагын ни тели ала?

Лобачевский исемендәге университет беренче көннәрдән үк мине бик ачык кабул итте һәм үземне сынарга, мөмкинлекләремне үстерергә, арттырырга ярдәм итте, үз-үземә булган ышанычны ныгытты. Мин Интернациональ Студентлар клубы әгъзасы. Клубта мин үземне журналист буларак күрсәтә башладым да инде. Мәгълумат җыю, текстлар язу, материаллар бастыру – минем бурычларым, алар барысы да мине профессиональ өлкәгә якынайталар дип уйлыйм.

Туган шәһәрем – Лениногорск – Татарстан Республикасының иң яшел шәһәрләренең берсе, юкка гына аны кечкенә Швейцария дип атамыйлар. Агачлы урыннары аның территориясенең өчтән бер өлешен алып тора. Бу кечкенә тыныч шәһәр, нефть чыгаруда һәм эшкәртүдә специальләшкән. Тыныч, ыгы-зыгысыз тормыш өчен бик килешкән урын. Лениногорск шәһәрендә туристик экскурсияләр сирәк күренеш, әмма һәр кеше сезгә шәһәрнең иң матур урыннарын – Ротонданы, нефть фонтанын, Горький исемендәге паркны, Юбилейный паркын бик теләп күрсәтәчәк.

Татарстан Республикасы – бер территориядә төрле милләт, төрле мәдәният ияләре яши алуын күрсәтә торган үрнәк. Республика халкының яртысыннан артыгы – татарлар, 40 процентка якыны- руслар, моннан ары мордва, чуаш, мари һ. б. халыклар яши. Бу факт Татарстанны минем өчен үзенчәлекле итә. Мәдәниятының төрлелеге, төрле диннәрнең тыныч гомер итүе – ул толерантлык һәм кешелеклелек үрнәге түгелме?